Hún hring minn ber á hendi sér og heill úr augum skín hún sýnir þér og sannar mér að sé hún stúlkan mín. Ég hringinn dró á hönd svo fagurgerða og henni gaf ég nafnið baugalín.
Þann tryggðarhring, gullna tákn bið um hamingju brunna sem tæmast munu ei eða hrynja til grunna. Hún hét að ber'ann, sem og heitast mér unna. Ég glaður syng, því glöð hún ber minn hring.