Vinsent - Naša słova ŭ niebiaśpiecy | Текст песни

• Тексты песен
• Vinsent
• Naša słova ŭ niebiaśpiecy

Naša słova ŭ niebiaśpiecy

Moj siabra, słuchaj uvažliva, davaj
Z taboj abmiarkujem pytańnie vielmi važnaje.
Chto ty jość, chto ja jość, chto my jość,
Dla čaho pišu tekst dla ciabie hety voś ja.
Ja toj, chto bje ryfmaj biełaruskaj u tvar,
Ja toj, chto chutka stvaraje słovam pažar.
Ja zabivaju nia strelbaj i nia muskułami,
Mianie časta pytajuć, čamu čytaju pa-biełarusku.
Ščyra kažučy, pytańnie vielmi dziŭnaje,
Ale adkažu adrazu dla razumnych i naiŭnych.
Ja biełarus i maja mova - biełaruskaja,
Voś tak, čornym pa biełym, litarami tłustymi.
Moj styl - aryhinał, maja mova - kluč da serca,
Ja toj zmahar, jaki da pieramohi bjecca!
Maju što skazać plus baču prad saboju metu,
Pryjšła para pračnucca: jość na toje ŭsie prykmiety.

Mnie Kupała kazaŭ, što by z nami nia stałasia,
Dzie by my ni byli, kab zaŭsiody jadnalisia.
Bieražycie toje, što matulaj dadziena, pradziedam,
kab svajo nikoli-nikoli nie było pradadziena.
Sviatyja radki, ŭ hrudzioch maich mahutny vybuch,
Vyjdzi na pavietra, ciapier hłyboki ŭdych-vydych.
Tvaja vola nam dazvolić adšukać vyjście,
Vyjdzi ź ciemry, siabra, na śviatło chutčej vyjdzi.
Tut kaštoŭnaść, dla jakoj, na žal, niama miejsca,
A šmat i nia treba,kutočak tolki serca.
Tolki adčuć, što daražej za ŭsio na śviecie,
Kab vałodali biełaruščynaj dzieci.
Kab my maryli-maryli, žyli, ździajśniali mary,
Kab my bačyli ŭśmieški na kožnym tvary.
Treba pačać, a pačynać treba z siabie,
Nie z ich, nie z jaho, nie z jaje, a z ciabie.

Toje, što nas vyłučaje z natoŭpu, topča
Vialiki statak travu na łuzie topča.
My nia statak nijaki, my majem honar, brat,
Zhubili vielmi šmat, ale ciapier nia treba strataŭ.
Moj apovied dla tych, chto zachavaŭ rozum i mocy,
Ja viedaju, na śviecie jość mnostva movaŭ roznych.
Ale naša adna, heta jak maci dla dziciaci,
Kazaŭ zaŭsiody i nie spyniusia vam kazć ja.
Tolki tak my zachavajem siabie, ludzi,
A zhubim movu - i naščadki nas asudziać.
Ale ja baču vočy, pałymianyja vočy,
Maładzionaŭ, my trymajemsia poruč i napierad razam kročym.
My nia zbočym sa ściežki pieramožnaj,
Ja vieru, my zmožam, tak, abaviazkova zmožam.
Vinsent nanosić čarhovy ŭdar u tvar,
Padumajcie, bracie, ab ździaśnieńni svaich maraŭ.

R:
Biełarusy! Ja vas zaklikaju, bracie!
Nie hublajcie! Rodnaj movy nie hublajcie!
My žyviem, pakul naša mova ljecca,
Ale zaraz naša słova ŭ niebiaśpiecy.
My abaronim toje, što nam dadziena Boham,
Nas vielmi šmat, chej, nie isnuje parohaŭ,
My žyviem, pakul naša mova ljecca,
Ale zaraz naša słova ŭ niebiaśpiecy.