Я не жадаю быць плястыкам. Адзін раз такі гэта жыццё. Фантастыка. Мы мастакі — А не быць абы кім. Жыццё — гэта фільм, І напрыканцы надпіс "Fin", але… Пражыць так, каб агонь палаў навокал. Бегчы і гарыць зямля, што трапляецца пад ногі. Да нязмогі піць ваду, не запавольваць хаду, Дыхаць цяпер і тут — такі негалосны статут. Няма табу ні на што. Кладу ўсе карты на стол. Ад сябе не бягу і таму не будую мастоў. Люблю хараство, і гэта тое, чым сілкуюся я Штодня, штодня, штодня. Я жывы!
Прыпеў: І пакуль зямля смяецца і плача, Я не магу назваць гэта іначай. Гэта значыць: "Я жывы!" (5 р), "Я жывы!" Унутры нас паветра згарае, Мы знікаем за небакраем. Гэта значыць: "Я жывы!" (5 р), "Жывыя мы!"
Куплет(2): Дакраніся да мяне… (да мяне) Гэта кроў і цела. Так проста Я калісьці выйшаў з гэтай зямлі, І хутчэй за ўсё туды вярнуся. Вось так. Але мне не зразумець: як можна біцца ў паўсілы? Калі ўвязаўся ў бойку, перамажы, парваўшы жылы. Свет мілы для тых, хто з ім шчыры да самай магілы. А перадусім свет мілы для тых, хто з ім на ты. Твая ваходня гарыць, і яе не згасіць ужо, Паглядзі навокал: кожны дзень — яскравае шоу. Ідзі куды ішоў… (Ідзі куды ішоў) Атрымаеш усё. І так было заўсёды. Гэта вядома даўно.
Прыпеў: І пакуль зямля смяецца і плача, Я не магу назваць гэта іначай. Гэта значыць: "Я жывы!" (5 р), "Я жывы!" Унутры нас паветра згарае, Мы знікаем за небакраем. Гэта значыць: "Я жывы!" (5 р), "Жывыя мы!"
Куплет(3): Вайна дык вайна, праўда дык праўда, але да фіналу. Вада дык вада, але нам мала нават акiяну… (акіяну) Не перамогуць нас ніякія мантры Мы жывыя з табою, Пакуль мы верым… Вайна дык вайна, праўда дык праўда, але да фіналу. Вада дык вада, але нам мала нават акiяну… (акіяну) Не перамогуць нас ніякія мантры Мы жывыя з табою, Пакуль мы верым у заўтра!
Прыпеў: І пакуль зямля смяецца і плача, Я не магу назваць гэта іначай. Гэта значыць: "Я жывы!" (5 р), "Я жывы!" Унутры нас паветра згарае, Мы знікаем за небакраем. Гэта значыць: "Я жывы!" (5 р), "Жывыя мы!"