de sneeuw glanst zacht in het maanlicht vanacht van een voetstap geen blijk dit lege verlaten land is, vanaf nu mijn koninkrijk van de storm die in mijn woelt wat tot nu toe niemand weet het werd mij te veel, hoe ik mijn best ook deed.
laat niemand toe spreek niemand aan wees gehoorzaam en ga hier niet vandaan doe niets doe niets wat iets verraad dat is nu te laat
laat het los laat het gaan het rommelt op ja dat moet laat het los laat het gaan sluit de deuren nu voorgoed wacht nou maar op wat mij beweerd raak me hier niet meer de kou heeft me sowieso nooit gedeerd
het is grappig dat wat afstand zo snel meer inzicht geeft want de vrees die mij steeds voortjoeg glijd nu al van mij af ik ga op zoek naar wie ik ben verleg de grenzen die ik ken geen goed of fout geldt hier voor mij ik ben vrij
laat het los laat het gaan voorbij is de storm in mij laat het los laat het gaan geen tranen meer voor mij hier begint mijn nieuw bestaan onbevreest en vrij
mijn kracht neemt toe en schept een zuilen rij van steen mijn ziel bouwt een kasteel van ijskristallen om mij heen in elk kristal weerklinkt de echo van mijn geest ga nooit terug het verleden is geweest
laat het los laat het gaan ja ik reis uit de kilte op laat het los laat het gaan op deze hoge top hier begint nu mijn leven weer vrij en onbevreest de kou is voor mij nooit een punt geweest