Apollo et Hyacinthus (K. 38): Chorus I. 3 [Recitativo] — Rex! de salute Filii
ZEPHYRUS Rex! de salute Filii est actum; iacet Hyacinthus!
OEBALUS Heu me! nuntium o tristem nimis! Qua morte cecidit?
ZEPHYRUS Ictus a disco ruit.
OEBALUS Quis Filium occidisse non timuit meum?
ZEPHYRUS Apollo.
OEBALUS Contremisco!
MELIA Superi quid? Deus, Qui me beare voluit, hic Fratri necem Sit machinatus? Ista quis credat tibi?
ZEPHYRUS Vera loquor, et testis ego pereuntis fui. Vix lapsus est Hyacinthus, aufugi, malum Ne simile feriat forsan et nostrum caput.
OEBALUS Sic ergo plectis Numen innocuos? Favor, Quo te recepi, morte num Nati unici Dignus erat? Ergo Meliam et Natam quoque Surripere Patri, Numen, o falsum paras?
MELIA O absit a me Genitor! ut sponsum eligam, Deoque, qui cruore Germani madet, Nuptura porrexisse præsumam manus.
ZEPHYRUS (Quid audio? an coniucia meditatur Deus? An Meliam et rapuisse mihi amatam cupit? Qui rapuit Hyacinthi, anne et istius mihi Rapiet amorem?)
OEBALUS Zephyre! quæ causa improbum Adegit hoc ad facinus?
ZEPHYRUS Haud ullam scio. Natus ad amoenum litus Eurotæ stetit, Duscumque matæ proximum adspiciens, meus, Clamabat, ecce discus est vestro prior, Metamque tetigit. Apollo tum discum iacit, Loquentis et propelli in pueri caput, Quo læsusiste pronus in terram ruit. Non dubito, quin extinctus hoc disci impetu Fuerit.
OEBALUS An sic furere non dubitat Deus, Ut sibi brnignum privet et prole Oebalum? Exisse regno Numen invisum mihi Meisque iubeo. Zephyre! fac pellas reum, Maiora ne, vel plura mihi damna inferat.
ZEPHYRUS Rex! regna tua sunt: ipse tu pelle impium. Tu morte Nati læsus es. Timeo Deum, Qui fulmen hoc torqueret in nostrum caput. (Expellat utinam! noster ut possit dolus Latere; nam cædis ego sum factæ reus!)
OEBALUS Abibo! Vos manete! Si veniat Deus Ad vos, abire, Nata! crudelem iube. Ad litus Eurotæ ibo, num vivat, meum Videre Natum. Forsan occurret mihi mihi Apollo, regnis Numen exosum meis.
ZEPHYRUS (Succedit ad mea vota, succedit dolus, Meliaque mea dilecta nunc coniunx manet.)
MELIA Non capio, cur Apollo ne læsus quidem Necarit unice ante dilectum sibi Hyacinthum. Amare qui Sororem me queat, Si Fratris ante polluat fato manus?
ZEPHYRUS Dilecta! ne mirare, quod tantum scelus Apollo perpetrarit; haud nosti impium: Astutus est, crudelis, inconstans, levis: Hinc exulare iussus est coelis, suo Furore ne turbaret unamnimes Deos.
MELIA Meliora credidisse de tanto Deo Mens dictat (ast incertus est animus tamen, Timorque spesque pectore alternant vices).
ZEPHYRUS Melia! quid animo volvis? ah! Sponsum abice, Cuius cruore dextra fraterno calet, Zephyrumque, cuius ipsa sat nosti fidem, Amore, quo beatus efficiar, bea.
MELIA Nunc fata Fratris cogito, haud Zephyri faces.
ZEPHYRUS O dura! num sprevisse sic Zephyrum potes?