Apollo et Hyacinthus (K. 38): Prologus. 6 [Recitativo] — Ah Nate! vera loqueris
OEBALUS Ah, Nate! Vera loqueris: at metuo tamen, Apollo ne fors perdat hoc igne Oebalum.
APOLLO Apollo vestras audit, o credite! preces Suamque pollicetur his terris opem, Recipere si velitis hunc modo exsulem Iramque fulminantis exosum Iovis.
OEBALUS Quid? Numen hac sub veste pastoris latens In nostra præsens regna suscipi cupit?
HYACINTHUS En Genitor! ut lusisse nos superi solent! Iam tibi medelam sæva post vulnera Deus Adfert, tuamque regiam præsens beat.
MELIA O quam beato sidere hæc nubila dies Nos recreat, ipse Apollo dum nostros lares Optatus hospes visitat! O quantus decor! Quæ forma! quanta dignitas! Quanta omnibus Gloriaque membris atque maiestas sedet!
APOLLO Melia! quid in pastore tam dignum vides Suspensa quod mirere?
MELIA Video.
APOLLO Et quid vides? Eloquere pulchra!
MELIA Video pulchrum Apollinem, Cui cum Parente corda iamdudum obtuli.
APOLLO Quod obtulisti pectus, haud revoca amplius; Hoc inter orbis dona præprimis placet.