მე რა მამღერებს,
უძირო ზეცა ზამბახის ფერი,
თუ მილხინს ვმღერი,
თუ ვსევდიანობ მაინცა ვმღერი.
მე რა მამღერებს,
ვარდების სუნთქვა ყაყაჩოს ფერი,
ალბათ სიმღერით თუ დამანათლეს
ჰოდა მეც ვმღერი...
ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...
ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...
ჩემი სიმღერა,
ამ მზემ ამ ხალხმა ამ ზეცამ შობა,
როცა ვმღერივარ, შორიდან მათბობს
ჩემი ბავშვობა.
როცა ვმღერივარ,
მე ჩემს მომავალს სიბერეს ვხედავ,
დაუკითხავად სულში შემოდის
ფარული სევდა.
ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...
ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...
ჩემი სიმღერა,
მთებმა მასწავლა ჩიტების სტვენამ.
ასე მგონია ამ სიმღერებით
ავიდგი ენა.
როგორც ამბობენ
სიცოცხლის ბოლოს თუ მღერის გედი,
სიმღერით მოვკვდე რაღა ვინატრო
ამაზე მეტი.
★⏝ﻉxClu$i√⏝★ еще тексты
Другие названия этого текста
- ★⏝ﻉxClu$i√⏝★ - Гия Канчели, Петрэ Грузинский. Из к/ф (0)
- давид кваша - Гия Канчели, Петрэ Грузинский. Из к/ф (0)
- 123 - Гия Канчели, Петрэ Грузинский. Из к/ф (0)
- Вахтанг Кикабидзе - Гия Канчели, Петрэ Грузинский. Из к/ф "Мимино" ("ჩიტო-გვროტო...") (0)
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2