Var idi qəmzəsi Toxunar dodağlar gələr bəm səsi Sevgi nağlımız ilə sevişərdi gizlin Nizami Xəmsəsi Qürurun həmləsi Yoxluğun otun qırağını nəmləsin Səndə indi əllərivə əmr et elçilərə şirin çay dəmləsin Amma bizi qanə edirdi koma pəncərələr olsaydı pərdəsiz Sən demə aşiq biri bir səhfə görə çıxıb gedərmiş bir kəlməsiz Şəkildə gözlərivə sığal çəkdim indi əlim əsir Kar nəğməsiz sevər,korunda göz qapağlarından gedər zəhləsi İçirəm indi badə, Nişan şəkilləri qəlbə yarə, istəməz avaranı sənin ailən, Hər gün içki,səhnə,döymələr və sairə. Xəyallar sanki Minarə. Park Elmlər sanki bir aləm. Çinarə, Hər gün ölüm arzusu ilə edirəm günümü idarə
Hələki sağam hər gün sənə şeir yazıb mən divarıma vuracam Ölsəm baş hərfivi daşın üzərində çatla mən məzarıma vuracam Ruh sənsiz ahu-fəğan eylər qan soyuğlaşar inanki hər gecə Göz yaşlarıvı yanağıvın batığından yığıb damarıma vuracam Bu sənə bir qeydim Səni mən önümə səpəliyib yazdım şeiri, Tüfeyli beynə birdə sənədi meylim. Yap10 başqa birnin olub xeyli fame i. Zamiq hələ səni sevir yoxki xeyri. Necə yad olan birisiylə qara bir bəyliy. Primitiv olub deməyəcəm yoxdu Leyli. Səni mən ürəyin dərininə atdım xeyli....