Sion: Στης νύχτας τα στενά ως συνήθως περιπλανιέμαι ψάχνοντας στο σκοτάδι για μία απαλλαγή από τα νήματα της μέρας όπου εγώ κρατιέμαι μια μαριονέτα κατάντησα γαμημένη ζωή. Βλέπω του κόσμου το πόνο μες απ’ το άσπρο πανί σαν σε ταινία φαντασίας μέσα από κλουβί μα δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιατί κρέμομαι από μερικά κομμάτια σκοινί. Γιατί είμαστε όλοι φιμωμένοι σε τούτη τη ζωή μέχρι να κάνουμε εμείς τα δικά μας τα βήματα να ελευθερωθεί αυτή η ριμάδα η σκέψη που την έχουν να κοιμάται πάνω σε προσχήματα. Απ’ την αρχή της παράστασης μέχρι τελευταία στιγμή κινείσαι σαν μαριονέτα με αρχηγό τον Καραγκιόζη μα σε άδεια βλέμματα το δικό μου λάμπει ελπίδα και γι’ αυτήν αυτή η συμπεριφορά δεν αρμόζει. Γι’ αυτό όλοι προσπαθούν να σου αποδώσουν προβλήματα για να σε αποπλανήσουν να μην έχεις α_