Адзін мой сябар так любіў глядзець праграмы, Што зьненавідзеў бацьку роднага ды маму. Глядзеў БТ, глядзеў, глядзеў, глядзеў БТ, А уяўляў, што мае пісталет ТТ.
Пасьля прагляду чарговае праграмы, Ён учыніў у родным горадзе пагромы: Пабіў бабулю, падпаліў прыют сіроцкі І рагатаў, а сьмех быў нейкі ідыёцкі.
Ну як магла адна малая калыханка Справакаваць такую жудасную п’янку? І мардабой, і гвалт, і нейкае вар’яцтва, Дальбог, міліцыі патрэбна разабрацца.
Дзяржтэлерадыё. Дзяржтэлерадыё.
Другі мой сябар слухаў радыёэфіры, Бо працаваў у вінна-водачным касірам. А там штодня раўла радыёкропка, Ну, вось і слухаў ён праграмы нетаропка.
Ну, вось і слухаў, вось і слухаў, вось і слухаў, Але праз год ужо набыў хваробу вуха. І пра надоі ўсё крычэў, пра ураджаі І як мы злодзеяў і здраднікаў саджаем.
А на раёне яго так не залюбілі, Што неяк стрэлі пасьля працы ды пабілі. А перад тым яны гарэлкі многа пілі, Што ў ягоным вінна-водачным купілі.
Дзяржтэлерадыё. Дзяржтэлерадыё.
Адна жанчына, што звалася проста Зіна (Зіна!) Упадабала кожны дзень глядзець навіны. І цераз тыдзень і схуднела, і ўчарнела, Нібы ўвесь тыдзень і ня піла, і ня ела.
Раней-то моцная была, нібыта сьвінка І працавала прадаўшчыцаю на рынку. Ну, а цяпер адно гаруе і бядуе, Усё Расею ды Амерыку шкадуе.
Ну, вось і ўсё, я ўжо ня слухаю нічога, Адно займаюся я толькі ёгай, ёгай. Паеду ў Індыю, сяджу на чамаданах, Натхнёны досьведам людзей вышей згаданых.