Не зязюля куе ля ракі – тчэ дзяўчына сабе ручнікі, Ранным раннем ўсё стук, тук, тук, стук, а чаўночак слізгаецца з рук. Пралятай, чаўночак, пралятай, ўзорам бель ручнікоў патыкай, Як на поля зялёных краснок тчэ сам травень пахучай вяснойю
Прыпеў: Пралятай, чаўночак, пралятай, Струны нітак льняных закранай, На іх родную песню звані, Будзі ў сэрцы дзявочым агні.
Хай з-пад зграбнай дзявочай рукі Цвітуць макі, чабор, васількі. Хай красуюць, як з году ў год на шаўковістых Нёмна лугох. Пралятай, чаўночак, пралятай, Хлопча, дзеўкі сваёй не пытай, Каму з песняй ручнік яна тчэ, Бо стралою з-пад кроснаў ўцячэ.
Прыпеў: Пралятай, чаўночак, пралятай, Струны нітак льняных закранай, На іх родную песню звані, Будзі ў сэрцы дзявочым агні.
Пралятай, чаўночак, пралятай, Калі свахі спякуць каравай, Тады зорка навокал глядзі – Ўбачыш зорны ручнік не адзін.
Прыпеў: Пралятай, чаўночак, пралятай, Струны нітак льняных закранай, На іх родную песню звані, Будзі ў сэрцы дзявочым агні.
Прыпеў: Пралятай, чаўночак, пралятай, Струны нітак льняных закранай, На іх родную песню звані, Будзі ў сэрцы дзявочым агні.