Ғажайып ертегі, өзіңмен атқан арайлы таң, Тереземнің алдынан соққан салқын самал әні Тербеле даланы қуанады жаным, көргенде мақтадай аппақ ұлпаларды ауада қалықтаған. Жапалақтап жауып тұрған қыстың алғашқы қары, Тереңнен демалып сенің сұлу бейнеңе қарадым. Жылы төсекте оранып көрпеде жатасын Ақшақарым, балапаным Уайымдама енді қасыңдамын. Қаншама уақыт өтседе, сезімім еш басылмаған Нұрлы күлкің, көркің, нәзік алақаның Денеңді сүйгенімде, бетімді сипаған Бойыма күй тарап, есімің еркелеген төрт әріп Сүйкімді гүлдей жүрегімде мәңгілікте жатады Сенімен таңым атады, сиқырлы күнім батады Өмірде махаббат жоғалтсада Сапалығын менің намыс абыройым Сенің тазалығың.
Қ/сы Арнадым саған осы әнімді тыңда, Сезініп жүрегіңмен мені. Білсең гой қалай сені сүйеді жаным Куәгер оған әдемі қыстың таңы.
Өтсе де ай, өтсе де жыл Баяғы арман, баяғы жол Сол сенің Асекең жүрегінде жанған жыр келесің Менімен бірге жылжып, сары балапаным Тәтті қызым, құлпырған көктемім Сарғайған алтын күзім Еркелеген ботақаным Назым менің музам Сені сүйген сезіммен ғана жазамын әрбір өлеңімді Ернімен сүйіп шешкенде сенің көйлегінді Құлағыма сыбырлап сөйлегенде Менімен билегенде Қолыма қолдарын тигенде Келеді саған сол сәтте үйленгім Қарама ұмыт сәтсіз ирегін өткен күндердің Кім берді маған сені Қалайша үлгердім жүрегімді саған сеніп, Нәзік болсада сыртынан қапталған темір Мен білемін, өмірімнің екіге бөлінгенін Бір жағы сенің бейнең, екінші жағым сенсіз өмірді білмейді
Қарашы қалай жарқын болашақ Бізге қарап күлімдейді