Белгісіз, жұмбақ мүлде, Не күтеді ертең бізді. Жайдары жазда бір жылы леп пе, Салқыны ма әлде тым ерте күздің. Өмірдін өкініштері болғанмен, Кей гүлдер ерте солғанмен, Жаным, жабырқап тоңғанмен. Өтпелі, бәрі де бәрі өтпелі, Тағдырдың көзі көктемі солай, Бұл өмірдің заңы өйткені!
Табылар, жанның кемі, Уақыт қой жазатын оны. Алдынан, соққанмен тағдыр желі, Талмасын бақытқа созатын қолың. Алдыңда, болса да қанша барбелес, Қиындықтар да мәңгі емес, Сосын, өмірде мәнде емес. Сенсең де, өткен күндерге естеніп, Несіне сенің өшеді іздер, Сен арманға бара көрсеңде!