Күндер ...... қоңырау мазасыз мен ояндым, Көзімді қинап ашып, далаға сәл бой алдым. Көлік бұл не есіңдерде тынықтауғой самға, Ерік қолың кегі ..... қиялда сен ғана.
Тағатсыз күткен менен, тырысам мен бармауға, Шыдамым шектелмеген қоңырауды шалмауға. Неге сонша адастырдың тура жол тұрғанда? Басқа амалға қадастырған жетелер арманға.
Қайталап бір бейнені өзгеріп кетпей ме? Қолыңды бер маған, тастама мұңды үйде. Тастама мұңды үйде, жасқаным кейде, Үндемей кетпеші, жаным. Білғұмлық уақытқа бұл мүлде бағыт па? Кім біледі жауабын, жаным?