Айтшы қандай тағасың кісіге мін,
Өңі түгіл кіретін түсіне мұң?..
Аквариумде қамалған қайран балық,
Сенің ғазиз мұңыңды түсінемін.
Еркін өмірді аңсайсың тордан ада,
Біздің көңіл қапасқа алдана ма?!
Сен сыймайсың осынау тар әйнекке,
Мен сыймаймын осынау тар қалаға.
Саған берген иеңнің «тағы» ма бұл?!
Бұл-бұл ұшты, болды енді сағым ағын.
Сен балдырлы айдынды сағынасың,
Мен орманды даланы сағынамын.
Сағынышты қалайша тыйып тұрам?!
Бұл сағыныш тәрізді ұйық тұман.
Дүр ағынын өзеннің сен аңсайсың,
Мен даланың боранын ұйытқыған.
Денең қуат бұл жерден аз алады, ә?
Сырқатыңды айналаң жаза ала ма?!
Сен өлердей ынтықсың таза айдынға,
Мен өлердей ынтықпын таза ауаға.
Жатырқама, табиғат, төл балаңды,
Қос перзентің ұмытсын енді алаңды.
Сен мұңлықсың аңсаған айдыныңды,
Мен мұңлықпын аңсаған кең даламды...
Алпамыс ФАЙЗОЛЛА еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2