(музыка і словы Андрэя Макарэвіча, пераклад на беларускую Юрыя Несцярэнкі)
Снег. Горад губляе зрок. Крок У змрок ад святла, і зноў Колер, як белы снег. Горад твой Стаў караблём, Лёдам забраны ў палон.
Ты Ведаеш пэўна, як Снег Нам пакідае знак. Ён робіць заўсёды так, І горад твой, Сонцам сагрэты, Плыве па вясновай вадзе.
Але Ці дадзена нам зразумець, Каму Дзячыць за цеплыню, Што зводзіць няспынна снег. Сто доўгіх дзён Мацнейшым быў ён І раптам знікае за пяць Цёплых дзён.