На месцы Аршанскае бітвы — ральля… Забруджана рэчка Крапіўна, дзе вораг тануў. Па берагу рэчкі — дачы мясцовых зямлян. Аб бойні тае зь іх ніхто і ніколі ня чуў.
Забытыя рыцары тыя, што перамаглі. Краіна зьняверыла ў годнасьць, магутнасьць сваю. Адзіныя чорныя птушкі на гэтай зямлі Адзіныя песьні аб вечным адзінстве пяюць:
Колькі год марылі, Каб прыйшлі маскалі Зь верай, мовай сваёй і урадам! Толькі тым і жылі, Ў рэшце рэшт даждалі, Дзякуй вам, дарагія браткі!
Аб бітвы Аршанскае — моўчкі. Навошта аб тым?! Паўсталі з калень каб?! Ня трэба! Ня трэба нагод! Заўсёды былі вы малодшыя чыйсьці браты: Прыбіты, галотны, ушчэнт непісьменны народ.
Прымайце ахвярваньні, ды й вырабляйце тавар! Хай гіне культура! Хай ўсюды заводы дымяць! Хай кожны маскоўскі халуй — гэта ваш гаспадар!.. Ды толькі ці варта пра тое натхнённа сьпяваць?!
Колькі год марылі, Каб лясы і палі Перайшлі пад Масквы уладу! Толькі тым і жылі, Ў рэшце рэшт вы прыйшлі, Дзякуй вам, дарагія браткі!
На месцы Аршанскае бітвы — ральля. Забруджана рэчка Крапіўна, дзе вораг тануў. Па берагу рэчкі — дачы мясцовых зямлян. Аб бойні тае зь іх ніхто і ніколі ня чуў…