Андрэй Хадановiч - Наш клас | Текст песни

• Тексты песен
• Андрэй Хадановiч
• Наш клас

Раскажы, што з нашым класам? –
Піша Павал з Тэль-Авіва.
Цяжка выжыць гэтым часам,
Каб сумленна i шчасліва.
Раскажы, што з нашым класам?
Чэсь у швэдзкім порнаклюбе.
Зарабляе шмат сам-насам
Тым, што ўсе сам-насам любяць.
Тым, што ўсе сам-насам любяць.

Грамадзянамі Канады
Хутка будуць Пётр і Кася,
Ян у Францыі даў рады,
Бася ў Штатах засталася.
Марта з двойняй пад Варшавай,
Церазь месяц будзе трэці.
Час валіць – з такой дзяржавай
Iм нічога тут ня свеціць.
Iм нічога тут ня свеціць.

Магда з'ехала з гiшпанцам
I ў Мадрыдзе медсястрою.
А Мацея два паганцы
З табельнай забiлi зброi.
Магда сябравала з Юркам,
Што быў зоркай школьнай сцэны.
Юрка добрым стаў хірургам,
Але брат яго ўскрыў вены.
Але брат яго ўскрыў вены.

Філ стаў фізыкам, вядома,
І ў Маскве зрабіў кар’еру.
Кожны год бывае дома,
Сябра нашаму прэм’еру.
А Міхась у турмах высах,
Бо ня стаў страляць у Стася.
Я ж складаю жыццяпіс іх.
Вось і ўсе, хто быў у класе.
Вось і ўсе, хто быў у класе.

Хтосці зьехаў, хтосці ў Польшчы,
Хтосці заўтра – у дарогу,
Хтосці ўжо даўно нябожчык,
Хтось жывы – і дзякуй Богу!
Я збіраў усіх старанна,
Я праводзіў паралелі,
Быццам сыпаў соль на раны,
Раны моцна не балелі.
Раны моцна не балелі.

Сталі жонкамі дзяўчаткі,
Хлопец – дзедам. Хутка фініш.
Маладосць паўзе спачатку,
А пасля яе не спыніш.
Кожны – бог у свае сорак,
Спіць даўно ў сваёй пасцелі.
Нібы ўсе ляцім да зорак,
А ці ж гэтага хацелі?
А ці ж гэтага хацелі?

Што са мной? Пра што я мару?
Памяць мучае старая,
Быццам мацае іх твары
І ўсляпую паўтарае
Ўсе дзіцячыя абліччы,
Ты – малюнак нетрывалы.
Я ж чакаю, хто пакліча
Ў хованкі бо ў выбiвалы…
Ў хованкі бо ў выбiвалы…

Прарастаючы паволі,
Кожны цягне што ёсць сілы
Лісьце, парасткі і гольле
Ад калыскі да магілы,
Каранямі – з таго свету,
Хтосці ўправа, хтосці ўлева…
Аж ня верыцца, што гэта
Ўсё – адно і тое ж дрэва.
Ўсё – адно і тое ж дрэва.