Ангелец рашыў: “Пасябрую з індусам!”, Зь вялікай сымпатыі, не пад прымусам. А той яму шчыра Нясьвежага сыру Падаў на дзіравым абрусе.
Такую абразу прабачыць – бяз шанцаў, Ангельцу ня трэба сяброў-галадранцаў: У крыўдзе на парый Шукаў сабе пары Выключна ў паўночных ірландцаў.
Народы, народы! На д’ябла народы Ідуць на вайну дзеля міра і згоды? Чым болей змаганьня, тым меней свабоды: Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды! Народы, народы, народы…
Настаўнік-француз меў студэнтку з Марока: Пілі кальвадос пад шэдэўры барока, Ды музыка зранку Нагадвала п’янку, Вучыць мараканку – марока!
На гэта французу сусед яго, слесар: “Зусім не патрэбны, шаноўны прафэсар, Тваёй мараканцы Ні песьні, ні танцы: Яна – патэнцыйны агрэсар!”
Народы, народы! На д’ябла народы Ідуць на вайну дзеля міра і згоды? Чым болей змаганьня, тым меней свабоды: Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды! Народы, народы, народы…
Кітаец японцы адкрыў сваё сэрца, Любоўныя вершы даслаў на паперцы. Адказ праз два дні: “У люстэрка зірні, Касы жаўтаскуры блюзьнерца!”
Кітаец адпомсьціць бяздушнай кабеце – Зрабіўся стралком самым лепшым на сьвеце. Наведвае цір, Ды зь Японіяй – мір… І з гора страляе ў Тыбэце.
Народы, народы! На д’ябла народы Ідуць на вайну дзеля міра і згоды? Чым болей змаганьня, тым меней свабоды: Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды! Народы, народы, народы…
Сінгал палюбіў свайго сябра-таміла, Хоць іх на Шры-Ланцы вайна падзяліла, Ды ведае й слон На высьпе Цэйлон: “Сяброўства – вялікая сіла!”
Дарэчы, сланы партызаніць фанаты У тыле варожым пад шум кананады. Сінгал сумна кажа: Слана й не заўважыў, Што скраў для таміла гранаты!”
Народы, народы! На д’ябла народы Ідуць на вайну дзеля міра і згоды? Чым болей змаганьня, тым меней свабоды: Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды! Народы, народы, народы…
З габрэем хацеў сябраваць палестынец, Навёў аўтамат і гаворыць: “Гасьцінец Мой шчыры лаві, Я твой брат па крыві, Хоць кажуць: банальны злачынец!”
Габрэю ж падказвае вышні дарадца, Што лепей жывому дадому дабрацца. Габрэй яму: “Браце, Пры вашай зарплаце Ізраіль ня дасьць табе працы”.
Народы, народы! На д’ябла народы Ідуць на вайну дзеля міра і згоды? Чым болей змаганьня, тым меней свабоды: Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды! Народы, народы, народы…
Лівіец, хоць жонак меў трох, мусульманак, Чацьвёртую з Чаду прывёў на свой ганак, З жыхаркаю Чаду Такога даў чаду – Штовечар, штоноч і шторанак.
А ў паўзах ёй вершы чытаў аб жырафе, Але суайчыньнікі зь іншай парафіі Юную кралю Ў лівійца забралі, Бо так загадаў ім Кадафі.
Народы, народы! На д’ябла народы Ідуць на вайну дзеля міра і згоды? Чым болей змаганьня, тым меней свабоды: Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды! Народы, народы, народы…
Расіец грузіна за сьпеў яго звонкі Любіў нават болей ад любае жонкі, Ды дружбе – хана, Бо расіец віна Ня піў, а грузін – самагонкі.
Расіец тады напісаў ананімку, І сябра ягоны з кайлом у абдымку Год дзесяць правёў У найлепшым з краёў, Дзе холадна ўлетку і ўзімку.
Народы, народы! На д’ябла народы Ідуць на вайну дзеля міра і згоды? Чым болей змаганьня, тым меней свабоды: Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды! Народы, народы, народы…
Паляк-патрыёт пры гарэлкавай скрынцы Пра згоду казаў патрыёту-ўкраінцу, Так, слова за слова, Дайшлі аж да Львова – І грызьліся, як у зьвярынцы.
Калі ж у турму загрымелі абое, Адзін пагражаў: “Яшчэ маем набоі!” Другі цераз краты Крычаў: “Жыд пархаты! Яшчэ разьбярэмся з табою!”
Народы, народы! На д’ябла народы Ідуць на вайну дзеля міра і згоды? Чым болей змаганьня, тым меней свабоды: Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды! Народы, народы, народы…
Ах, каб не было тых народаў на сьвеце, Жылі б на зямлі, як шчасьлівыя дзеці, Ня ведалі б зайздрасьці, крыўды і злосьці, І хтосьці так моцна любіў бы кагосьці – Аж з трэскам ламаліся б косьці!