Не бывае, каб бяскрылы, а лятаці можа, Не бывае, каб нямілы, а такі прыгожы. Ды бывае, што крылаты, а не трэба крылы, І бывае, што багаты, а такі нямілы.
Ой, вы, гуслі-самаграі, музыкі сівыя, Вы сьпявайце ў родным краі песні векавыя. Зь небыцьця гукайце, гуслі, Гусляроў ў зрэбні, Непадкупных, неспакусных Золатам і срэбрам.
Прысьпеў: Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гора зь бядой! Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гора зь бядой! Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гора зь бядой! Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гой, гой, гой!
Не кранайце толькі, гуслі, Ўспамінаў хмары, Як плылі над Белай Русьсю Войны ды пажары, Як зямля мая стагнала, Плакалі каменьні, Як было і так нас мала І як стала меней.
Прысьпеў.
Не бывае, каб бяскрылы, а лятаці можа, Не бывае, каб нямілы, а такі прыгожы. Ды бывае, што крылаты, а не трэба крылы, І бывае, што багаты, а такі нямілы.
Прысьпеў: Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гора зь бядой! Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гора зь бядой! Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гора зь бядой! Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гора зь бядой! Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гора зь бядой! Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гора зь бядой! Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гора зь бядой! Гой, гой, гора за гарой, Гары яно гарам, гой, гой, гой!