Wcyzstko w życiu ma swoj kres radość i troski - taki wyrok ludzki jest, a może boski.
To nie tylko martwy tekst, zimni samogłoski, - wczystko w życiu ma swoj kres tak jest.
Nie, to nieprawda, jest za tem kresem miłość bezkresna, nie jaw, ani sen, miłość ... ... ... ... ... ... I nie jest kresem nasze rozstanie drogi wspomnienia, ... ... ... Slysisz, to ... ... , to ja Właśńe ja
Wszystko w życui ma swoj kres. Nie wie, kto kocha, że to sygnał S.O.S. i katastrofa Skona róża, ... ... Tak się konczy strofa. Wszystko w życiu ma swoj kres, tak jest.