Цемра зноў аб’яла сусвет – Крэпка ноч над зямлёй стаіць, Але, запалена Валхвамі, Вогнішча ў гушчары гарыць. Зноў жыве агонь святы, Ён наш сімвал з веку ў век. І, як сонца ў цёмным лесе, Ён праз цемру свеціць мне. Бачу, Сокал к нам злятае, Птушка з Iрыю – Рарог, Гэта зноў ахвяру прыме Наш Семаргле-Агнябог! Зноў запалены ахвярны агонь, І, як многа год таму, Загартоўваю я сякеру і меч, Распачаць каб за праўду вайну. Отблескі ад жывога агню Зноў гараць на твары маім Старажытны я полымя знак На шчыце намалюю сваім – Гэта свастыкі вогненны крыж, Гэта сімвал маіх Багоў, Гэта Маці-Зямлі моц, Гэта вера маіх Дзядоў! Калаўрата сімвал з намі Зноў раз мноства сотняў год Шлях барацьбы ён нам асвятляе, Па якому подзе народ. Ачышчальным агнём мы пройдзем Па прасторы роднай зямлі, Іншаверцаў ды іншародцаў Мы патопім у іхняй крыві! І запяем мы Багам старым славу, У пyшчах святых мы запалім агні, Зноў мы блюсці cтанем законы Праві, Як нас вучылі старыя валхвы. У вогнішча кінем ахвяру, і да Сваргі Уздымецца полымя нашых агнёў... Вогненны крыж ганарліва на сцязе – Знак аб’яднання арыйскіх радоў! Сцяг гэты з сімвалам веры і праўды Уздыме увысь мой магутны народ, І з дапамогай Багоў нашых слаўных Зноў мы падымемся ў новы паход!