Zapachniało powiewem jesieni Z wiatrem zimnym uleciał słów sens Tak być musi, niczego nie mogą już zmienić Brylanty na końcach twych rzęs...
Tam, gdzie mieszkasz, już biało od śniegu Szklą się lodem jeziorka i błota Tak być musi, już zmienić nie zdoła niczego Zaczajona w twych oczach tęsknota...
Wróci wiosna, deszcz spłynie na drogi Ciepłem słońca serca się ogrzeją Tak być musi, bo ciągle tli się w nas ten ogień Wieczny ogień, który jest nadzieją
Снова воздух наполнен ароматом осенним, В зимнем ветре загадка таится. Так должно быть, ты уже ничего не изменишь. Бриллианты слёз на ресницах.
Твою землю снега забелили, Льдом сковали озёра морозы... Так должно быть, изменить ничего ты не в силах, И в глазах твоих грусти слёзы...
Снова вёсны прольются дождями, Солнце душу согреет, как прежде... Так должно быть, ведь тлеет в сердцах наших пламя, Пламя вечное - это надежда...