Белая Яблыня Грому - Сон | Текст песни

• Тексты песен
• Белая Яблыня Грому
• Сон

Калі прымусіць час сказаць "бывай",
А ў сэрцы не пагасне жар кахання, —
Пакінь без слоў, але не дабівай
Мяне суровым словам — расставанне!
Ты пры апошняй стрэчы у гаі,
Пакуль зара расой напоіць руту,
Апошнім пацалункам упаі
I ўжо на ростань — кроплямі атруты.
Разлучымся — і стане мне лягчэй;
Бяссільны, упаду к табе на ўлонне,
Цалую я блакіт тваіх вачэй,
Загледзеўшыся ў цемру іх прадоння.
Так да сканчэння свету я прасплю,
А ў Судны дзень, калі затрубяць трубы,
Ты ціха сыдзеш з неба на зямлю,
Каб разбудзіць таго, хто сэрцу любы.
I здасца мне, што не прайшлі вякі, —
Зусім нядаўна я цябе пакінуў, —
Загледзеўся ў вачэй тваіх блакіт
I задрамаў на нейкую хвіліну.

Адэса, 1825
Адам Міцкевіч