Васількоў шапатливаю моваю зачароўваю... закалыхваю я тябе...
Патухаюць, цямнеюць высi Зоркi ўспыхваюць над сiнявой. Да пляча майго прытулiся Залатою сваёй галавой. Чуеш вецер i чуеш вечар, Чуеш цiха шапоча сад. На твае худзенькiя плечы, Асыпае ноч зорапад.
Гэта я з цябой вечарую, Туманамi цябе я чарую. Васiлькоў шапатлiваю моваю, Зачароўваю, зачароўваю. Закалыхваю я цябе.
I ад рук няўмелых ,нясмелых, Не схаваешся ты нiдзе Поўня белая, яблыкам спелым, На далонi твае ўпадзе Ты шапнеш мне адчайныя словы, Што шаптаў табе ўчора я Вечаровая, зачарованая, Закалыханая мая.
Гэта я с цябой вечарую, Туманамi цябе я чарую. Васiлькоў шапатлiваю моваю, Зачароўваю, зачароўваю. Закалыхваю я цябе.
Гэта я с цябой вечарую, Туманамi цябе я чарую. Васiлькоў шапатлiваю моваю, Зачароўваю, зачароўваю. Закалыхваю я цябе.