Слухау з няпэунасцю. Сэрца ужо маучыць. I на адлегласцi усё пра цябе крычыць. Выдумау iснае, узяу мiласэрнасцю, толькi вось я цяпер зноу на адлегласцi. Рэзау у роспачы, брау адмауленнямi, ды па-ранейшаму iдзе кроу струменямi. Цiха на дыбачках выбрау няверную, Марны твой гэты шлях. Цяпер
Бяжы i не думай прыпыняць гэты бег. Бяры усё, што толькi можа узяць чалавек. Глядзi: нават неба на маiх далонях зусiм не вартае тваёй любовi.