Вечера Насильной Поэзии - 02 #12 [ружовы змрочны сілуэт] (Каралесь) | Текст песни

• Тексты песен
• Вечера Насильной Поэзии
• 02 #12 [ружовы змрочны сілуэт] (Каралесь)

РУЖОВЫ ЗМРОЧНЫ СІЛУЭТ

Фарбуйце мае валасы у ружовы,
Зрабіце мне пірсінг, а лепей чатыры,
Але лепш танэлі у вушы, у вусны,
Тату мне набіце на ўсім маім целе,.
Хачу я пазбавіцца цела Адама,
Мяне назавуць наркаманам і геем,
Я буду шчаслівы ў маім новым целе...
Ну вось, я - ружовы, але чамусь змрочны
Зрабіўся, усмешкі не бачна на вуснах,
І мой сілуэт не зважаюць навокал,
Я толькі ружовая мутная пляма!
І пашпарт усюды ў мяне патрабуюць,
Пазнаць не замагла бы мяне нават маці.
Калісьці казала, што мы беларусы -
Славяне з вялікай гісторыяй ў летах
Не мелі у звычках псаваць сваёй скуры
Мы белая чыстая вольная раса,
Але талерантна мы ставімся, добра,
К індзейцам, індусам, афрамерыканцам,
Якія фарбуюць сябе, пратыкаюць
Металам, касцямі. Мы верацярпімы
Я толькі пачуў тыя словы - надзіва
Я стаў болей змрочным, маўляў, чым дагэтуль.
Глядзіцца ў мяне на маіх грудзях Сталін,
У профіль смяецца сваімі вусамі:
"Я знаў твой разумны і ветлівы мама,
Яе растраляць не хацеў, каб мажліва,
Я кулі ўсіх стрэльбаў направіў ў цябе..."


Вечера Насильной Поэзии еще тексты