Есть магия в тенистом слове «джан»… Наполненное жизнью и любовью, Оно — сама душа, как Божий Храм, Где силу обретаешь над собою. В нем красота, энергия ветров, Оно сродни харизме Арарата. Среди его бесчисленных даров Радушный кров друзей — душе отрада. Ведь там я не подвластен хмурым дням, Ведь там узнал я, что в судьбе случится: Фамилии любимые на «ян», Друзей очаровательные лица. И каждой клеточкой впитав простор, Мне сердце говорит открыто, прямо: Хочу вдыхать свободный ветер гор И тосковать с дудуком Гаспаряна. 07.02.2008 г. __________________________________ Перевод Сократа Ханяна: ԻՄ ՀԱՅ ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐԻՆ
«Ջան» բառի խորքում լիցք կա մոգական, Ափեափ լիքն է սիրով ու կյանքով, Այնª Աստվածային տաճար է, որ կա, Հոգու խորան էª ªհյուսված բերկրանքով£
Գեղեցկություն կա նրանում և ուժ, Ծնունդ է առել Արարատի հետ, Նրա ծփանքում և° սեր կա, և° հուշ, Հնչում է որպես ընկերոջ լավ երգ£
Այնտեղ մշուշոտ պահեր չեմ տեսել, Չեմ խորհել, թե ուր կտանի ճամփան, «Յան»-ով ավարտվող ազգանուններից Թևեր եմ առել ես բազում անգամ£
Ու միշտ հիշելով հայ ընկերներին, Սիրտս երազի դռներն է բացել. Ուզում եմ շնչել հովը սարերի Ու Գասպարյանի նվագով թախծել£