Сонца праменне стужкай вузкай Ператкала помны вечар. Край бацькоўскi, край мой Беларускi, Я табе кажу на развiтанне: «Да спаткання, да сустрэчы».
Водар закiнутага саду, Ў небе зорка Мiлавiца, Таямнiцы паркавых прысадаў Пэўна, неаднойчы на чужыне Будуць мроiцца i снiцца.
Зноў залунае наш штандар, Палыхне ўначы пажар, I паходнаю трубой Зноў паклiча нас з табой на мужны бой. Мая Радзiма – край адзiны. Да яго з выгнання Шлях вяртання – шлях змагання.
Постаць на ростанях краiны. Ранiць думкi шлях абраны. Прагне сэрца ў родныя мясьцiны I Радзiмы вобраз ажывае Растрывожанаю ранай.
Дахi мястэчак, стрэхi вёсак, Вежы замкаў i палацаў, Гонкiх храмаў звонкi адгалосак Клiчуць да сябе, Бо немагчыма з гэтым краем развiтацца.
Воi прагнуць волi, Воля – свет i доля. Бронi звон ды конi, Конi - клiч «Пагонi». Крочым з багны ночы, З ночы шлях прарочы.
Зноў залунае наш штандар, Палыхне ўначы пажар, I паходнаю трубой Зноў паклiча нас з табой на мужны бой. Мая Радзiма – край адзiны. Да яго з выгнання Шлях вяртання – шлях змагання .
Золак, ахутаны туманам, Далягляды ў барвах бэзу. I гучаць нябёсныя арганы, I жывуць у сэрцы, I злiваюцца у гуках паланэзу...