Спалоханыя думкі, страціўшы гняздо, Ляцяць у твой негасьцінны, змрочны вырай. Там біскуп сёньня асьвячае новы храм: Ad majorem Dei gloriam — Разьюшаны арган Плюецца вогненным акордам Страшных нотаў. Сярэднявечча… Што будзе потым?
Яшчэ пакуль што ў калысках сьпяць Капернікі, Скарыны, Магеланы Салодкім сном. Але ня сон — Нябесны Князь Насеньне сее ўжо… І хутка зашумяць Сьвятыя дрэвы. Зь іх Калюмб сабе збудуе каравэлы.
Крый і ратуй вас Ўсемагутны Бог І зьберажы бацькоўская малітва. На распачатку ўсіх нязьведаных дарог Крый і ратуй вас Бог! Бясьпечна правядзі праз ноч, Праз воду і агонь, нягоды, буры, бітвы. Сярэднявечча...
Дай дакрануцца да тваёй рукі, Дай ўслухацца ў скрываўленыя словы Тваіх паданьняў. Тры сталёвыя цьвікі сядзяць ў маёй душы Да скону, да труны. Навечна гэтымі цьвікамі я прыбіты да цябе, Сярэднявечча.
Спалоханыя думкі, страціўшы гняздо, Ляцяць у твой негасьцінны змрочны вырай. Там біскуп сёньня асьвячае новы храм…