А дзе ж мне выдумаць цябе, у якім горадзе? Каб цешыць і бараніць калі ты сьпіш, Зрабіўшы ўсё, каб не засталося сподзевам – Згубіць самоту сярод стракатых афіш. Будзь для мяне русальнай песьняй, спакусаю, Ці калыханкай што люляе уначы Вазьмі па сваёй волі, альбо прымусам, Каб я ніколі ня здолеў болей уцячы Будзь самай чыстаю мараю, раніцай, Ці той вядзьмаркай без якой – пакой Бязглуздай музаю, аб якой сьпяваецца Ціхім возерам ды грознай, бурнай ракой Будзь свавольнай кабетаю з гонарам За якую ня сорам аддаць Богу жыцьцё Дык памані ж мяне рухам, сваім водарам, Каб я ціха пайшоў за табой…