Апошні тралейбус кіруе ў дэпо. Апошні вандроўнік заснуў на вакзале. Ён сніць Горад, поўны людской мітусні. Ён сніць, Як знікае яна -- ён нічога не можа ўмяніць, Ён спіць. Ты яшчэ не ўцяміў, Што гэты вандроўнік -- ты.
Апошні рамантык, ён ведаў шмат правільных слоў. Ды сёння на змен ім прыйшла да яе цішыня Без яго. Але гэтам вечарам ёй Без яго ўпершыню не тяжка адной, Без яго. Ты яшчэ не ўцяміў, Што гэта жанчына -- я.
Ён стане дарослым, і купіць аўто. Ён будзе пісаць раз на год ёй з нагоды лісты. І там Шмат прыгожых і правільных слоў У лістах, Прапановы пачаць ўсё наноў У лістах. Ты яшчэ не ўцяміў: Апошні цягнік адышоў.