ўся ў панядзелкавых абдымках званю аўторку ён моўчкі слухае і плача яшчэ не ведаю, што неба хварэе на боткіна і нам з ім у палатах розных ляжаць і позіркам блукаць па столі не спаць ў знак салідарнасці на волі той чыё дыханне казытала левае плячо гуляе у маджонг да трэцяй ночы паштовы голуб быў падстрэлены яшчэ ўвосень на паляванні дзікім дзікім ім яна ж, якой ніколі не было, праіснавала амаль з паўгоду на здымках, зробленых адчаем і маной, там хтосьці ў доўгім паліто мне дзверы адамкнуў і развітаўся “прабач” было не дастаткова як і кахаць патрэбны былі словы або сказы якіх я не паспела нарадзіць цяпер не нараджу ўжо ніколі бо я у больніцы а ты на волі