ПАГОНЯ (М. Багдановiч)
Толькі ў сэрцы трывожным пачую
За краіну радзімую жах, —
Ўспомню Вострую Браму святую
I ваякаў на грозных канях.
Ў белай пене праносяцца коні, —
Рвуцца, мкнуцца i цяжка хрыпяць...
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
He разбіць, не спыніць, не стрымаць.
У бязмерную даль вы ляціце,
A за вамі, прад вамі — гады.
Вы за кім у пагоню спяшыце?
Дзе шляхі вашы йдуць i куды?
Mo яны, Беларусь, панясліся
За тваімі дзяцьмі уздагон,
Што забылі цябе, адракліся,
Прадалі i аддалі ў палон?
Бійце ў сэрцы іх — бійце мячамі,
He давайце чужынцамі быць!
Хай пачуюць, як сэрца начамі
Аб радзімай старонцы баліць...
Маці родная, Маці-Краіна!
He усцішыцца гэтакі боль...
Ты прабач. Ты прымі свайго сына,
За Цябе яму ўмерці дазволь!..
Усё лятуць i лятуць тыя коні,
Срэбнай збруяй далёка грымяць...
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
He разбіць, не спыніць, не стрымаць.
Вольскі, Тодар еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2