כָּל עוד בַּלֵּבָב פנימה נפש יהודי הומיה, וּלְפַאֲתֵי מזרח קדימה עין לציון צופיה, עוד לא אָבְדָה תקוותנו, התקווה בת שנות אלפים, להיות עם חופשי בארצנו, ארץ ציון וירוּשָׁלַיִם.
Коль од балевав пэнима Нэфэш йеhуди hомия Ульфаатэй мизрах кадима Аин ле-Цийон цофия Од ло авда тикватэйну hатиква бат шнот альпаим Лиhйот ам хофши бэ-арцэйну Эрэц Цийон в’Ирушалаим
Пока внутри сердца всё ещё Бьётся душа еврея, И в края Востока, вперёд, На Сион устремлён взгляд, Ещё не погибла наша надежда, Надежда, которой две тысячи лет: Быть свободным народом на своей земле, Стране Сиона и Иерусалима.
In das Land der Väter, nach Jerusalem, Zog uns die Sehnsucht, einmal Zion seh'n. Fast zweitausend Jahre waren wir zerstreut, An vielen Orten traf uns tiefes Leid. Doch die Hoffnung wird nicht untergeh'n, Zion und Jerusalem zu seh'n, Frei dort zu leben, wie in alter Zeit, Und Gott zu danken in alle Ewigkeit.