Сэрца шчэміць – неспакойна, Напіваюся ад болю; Адчыняю сенцы, крочу – Куды нясуць мяне мае сляпыя вочы. У галаве блукаюць думкі – Надакучылі ўсе Глюкі. Усё хрэнова, усё так дрэнна, І жыць мне ўжо непрыемна…
Бывай! Бывай мой родны край! Ты песьню мне спявай, Я буду тут ляжаць у брудзе… Жыве! Зямля маіх бацькоў, Ты песьню мне спявай, Схавай мяне і хай ніхто не знойдзе. Бывай!
Вецер дзьме, хістае дрэвы, Феназепам мяне хістае, Хутка я запоўню глебу Геніяльным угнаеннем. Усё, вітаюся з усімі, Хай са мной херня загіне, Хай мяне ніхто не знойдзе, Хай па мне ніхто не плача…