Недзе зямля, ды хутка набліжаецца яна Я лячу з хмарачосу, а пасля на нябёсы- І гэтак - штодня. Уніз галавой, птушкі лётаюць побач са мной На вячэру не чакайце, разлячуся па асфальце- Мае мары адстой.
З кожнай секундай бліжэй да зямлі Я адчуваю сябе Проста з дзяцінства я вельмі хацеў У хмарах, як птушка, ляцець.
Пакуль я лячу, адчуваю сябе, як хачу У свабодным палеце людзі кайф свой знаходзяць- Я таксама тарчу. Вольны свой час гэтак бавіў я колькі разоў Што цяпер кожны новы для мяне шэраговы І таму я крычу.
З кожнай секундай бліжэй да зямлі Я адчуваю сябе Проста з дзяцінства я вельмі хацеў У хмарах, як птушка, ляцець.