Спі, бо няведаешь ты, як я ў ранку прачнуўся. Я заўсёды Бога маліў, каб ён толькі не адвярнуўся. Смех халоднай рукой да сумных людзей дакрануўся. Я бачыў, як мяне пахавалі і роднай зямлёй захлынуўся. Спі, я твой сон зберагу і больш ні аб чым не тургуйся. Ноч, што парвала цела маё на зоркі, ты імі любуйся. Аднойчы імя маё ты накрэслішь нажом у кафэ прыдарожным. Мёртвых не купішь за грошы. Прабач, так будзе з кожным.