Hoyri eina rødd úr føgru framtíð Morgunrøddin er eins og silvurdøgg. Og sum karusell hon ger meg í ørviti, Tá eg leypi upp avstað á dreymaflog.
Tú alfagra mín framtíð Verð ei óð við meg, Verð ei ónd við meg, Mín goða framtíð. Frá tí reinasta uppruna Til føgrustu framtíðar Nú byrji eg ein veg Tann langa veg til tín.
Hoyri eina rødd út føgru framtíð Hon kallar meg inn til eitt frálíkt land. Hoyri røddina, hon spyr meg strangliga hvat eg í morgun havi gjørt
Niðurlag
Svørji eg vil blíva betri Aldrin fari eg frá vininum í neyð Hoyri røddina, og fari eftir vegnum, ið einki spor hevur á sær