Пусьціць па венах аптымізм І дакрануцца да сьвятла. Каму патрэбен гераізм, Ты ўжо не тая, што была. Рэальны бруд і бруд рэальнасьці Адкінуць разам ў нябыт, калі Жыцце не мае актуальнасьці, Тое не рак ці нават СНІД! Я ўсе адразу зразумеў, прабач, я не пасьпеў! Я ўсе адразу зразумеў, прабач мяне, я не пасьпеў! Мая дзяўчына – наркаман!!! Мая дзяўчына – наркаман!!! Мая дзяўчына - наркаман!!! Мая дзяўчына – наркаман!!! Рамонкам газавай пліты Агонь заскачыць у вачах. У лыжцы зноўку варыш ты Вяселле, радасьць, боль і жах. Табе патрэбен аптымізм І дакрануцца да сьвятла. Каму патрэбен гераізм? Ты ўжо не тая, што была! Я ўсе адразу зразумеў, прабач, я не пасьпеў! Я ўсе адразу зразумеў, прабач мяне, я не пасьпеў!