Калi б я мог вярнуць назад той нечаканы лicтапад, то я не даў бы веры восеньскiм вачам. Няхай тваё сузор'е рыб камусьцi iншаму гарыць, ну а мне прыходзiць зрэдку па начах.
За табой за табой я не пайду, калi паклiчаш, бо з табой, бо з табой я губляю свой спакой. Няхай мае дарогi знiкнуць за дажджом, але не павядуць больш за табой.
Каб я магла пражыць iнакш той першы дзень, не мой, а наш, я б яго змянiла на календары. Няхай цяпло тваix вачэй сагрэе некага яшчэ, ты мне ўсё калiсьцi гэта падарыў.
За табой за табой я не пайду, калi паклiчаш, бо з табой, бо з табой страцiла спакой. Ды не ва ўсix гiсторый ёсць адзiн працяг...
За табой за табой я не пайду, калi паклiчаш, бо з табой, бо з табой я губляю свой спакой. Няхай мае дарогi знiкнуць за дажджом, але не павядуць больш за табой.
Не трэба вяртацца, пачынаць усё iзноў, цяпер нам плыць да новых берагоў толькi паасобку ў гэты раз.
За табой за табой я не пайду, калi паклiчаш, бо з табой, бо з табой страцiла спакой. Ды не ва ўсix гiсторый ёсць адзiн працяг...
За табой за табой я не пайду, калi паклiчаш, бо з табой, бо з табой я губляю свой спакой. Няхай мае дарогi знiкнуць за дажджом, але не павядуць больш за табой.