Ұнамадым, қажетім жоқ енді, Достарың да жабырқады мені. Айыбы жоқ олардың біздерге, Қателік бар сенің сөздеріңде. Қаламадым бұл сөздерді, Айтуға мен қаламадым. Арнап салған әнімде, Барлығын да білдің бе? Себебі ол белгілі, Айқын болса барлық Арамыздағы хабар, Шулайды кеп жұрттар!
Ұнамадың анама, ұнаған бәрі! Жазамын қағазға қателігімді. Сол кезде саған мен бөлмедім көңілімді, Бұдан бұлай, ұйықтармын жалғыз мен, енді.
Егер сүйсен, мені емес өзіңді, Жаныңа өз-өзіңді құшақтап. Егер күтсең, мені емес өзіңді, Сондықтан өз-өзіңді сүй жаным!