Тағдырға тақпа кінәны, өзіңсің оған кінәлы, Жасынды сорғалатпа жатсаңда жерде қиналып...
1.Анамның аппақ келіні болғалы тұрған шағында, Боялып кеттің қараға күйе жағып таза арына. Мәз болумен жүрсің бе әлі кезіп түнгі клубтарды, Аз-ақ қалды айналуын әлгі темір трубканы.
Бет моншағын үзілмесін маска киіп мүләйімсiп, Жасынды сүртіп тасташы жалпы сен не жылаймысын? Жасаурап тұр қос жанарың кешір деген кейіп беріп, Не қылсанда қайғырмаймын білесің ғой өзінде ерік.
Десем дағы қанша мәрте уайымым бар саған деген, Қазақтың қара көзісiң көз жұмуға шамам келмед(і). Құдай білед(і) менде бәлкім тартам азап ана жақта, Тілімді тізгіндемедiм қылығынды тiзіп жатқа.
Жаман атқа жығып берсем кешірерсін қатты айтып, Кешірерсін жібітсем бір қатып қалған қақты қайтып. Ақтық айтам адам болшы iбiлiстiн сіңiлісі, Періште емеспіз бізде өлім күтпес кiдiрiсті...
Қайырмасы:
Тағдырың кінәлі емес, жылама жаным егіліп, Сен өзің тандағансың жүрістің аса жеңілің. Ұстады уысында, көрінген қысып белінді, Сен емес өзге біреу анамның пысық келіні.
2.Екі иықтың ортасында бас бекитің мойын бар ма? Бекітілген басын болса, ойланатын миын бар ма? Қырық үйден тыйылған қыз болу саған қиындау ма? Құдай сүйер қылығын жоқ адам болар ойын бар ма?
Мойында, мойындама жүре бер солай малданып, Қалыңдығы боласаң ба біреудің тойында алдағы. Әлде атай ма сенi біреу қойнымдағы деп салдақы, Ойланарсын басын болса қайсысы жақсы атақты.
Мейлі... менi балағатта, артта қалған ауылбай де, Клубынмен қоса құры, өлсең кері туылмай кет. Сөйлемеш ауыз толтырып жүрсің айтшы не оқсатып? Саған көзін қысқандары алды белдерін босатып.
Ол кеше неге соқпады, көтермей тіптен тұтқаны, Шекене енді тиді ме? оған керегі бұт қана. Жұртқа жұлдыз осы күні кіндігіннен төмен тұсың, Болды, болды уайымдама, арғы жағын айтпайм құрсын.
Қайырмасы:
Ғашық едім, шын ғашық ем қарапайым мінезiне, Қазақылық исі шығар әр сөзіне , әр iсiне. Күлімсіреп тұрған бейне болғаныда жасандылық, Қайтар маған сезімімдi кiр шалмаған таза қылып .