Раніцаю ціхая зіма
Двор зрабіла белым і халодным.
Неяк гэта я не ўпільнаваў,
Не сустрэў яе на падыходзе.
Хоць яшчэ фармальна лістапад,
Але ўжо ўладараць сьнегапады.
Традыцыйна трэба сумаваць
З гэтай пераменаю ўлады.
Але нешта сум не ў галаву,
Мусіць, пасумую іншым часам,
Вельмі тэрмінова я жыву,
Вось і не трапляю быць сучасным.
Заўтра будзе раніца, а я
Жыў яе ўчора і па-свойму.
Тая ж, што сягоньня – не мая –
Надта ўжо зьвілася павольна.
Зьмiцер Вайцюшкевiч еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1