Зьмiцер Вайцюшкевiч - Мора | Текст песни

• Тексты песен
• Зьмiцер Вайцюшкевiч
• Мора

Мора гранітныя хвалі,
Ад ветру чырвоныя людзі,
І ты, што мяне кахала
І болей кахаць ня будзеш.
Даўнія вежы суровыя
З сухім палыном і ўзьлётам,
Сатканыя з нашай любові,
Са скалаў, тугі і журботы.
Якая бязглуздая сіла
Якім акрываўленым раньнем
Грані ў іх разбурыла
Разам з нашым каханьнем?
А я застаюся, як з Богам,
Навекі, навекі закуты
Ў твае пяшчотныя ногі,
Ў гняздо маё, месу, пакуту.
І я ўспамінаю, як кляты,
Скалы колеру перца,
Вуснаў тваіх гранаты,
Сэрца біцьцё пад сэрцам,
На скуры кропляў каралі,
Ад сонца медныя грудзі...
Кахала мяне ты, кахала...
Ня будзеш, ня будзеш, ня будзеш.

27.III.1967. Ялта. У. Караткевіч

Зьмiцер Вайцюшкевiч еще тексты