Сайра Сайра кунел Зинхар. Сине тоям гел Янымда... булсан да еракта. Айга Бары айга очам Энкэм, мине якла...
Язмыш жиле кыйнаганда искэ тошэр яшлэрем. Алга таба яшэр очен мин табармын кочлэрен. Кара туры кузлэремэ, эйтче язмыш, мин нишлим? Кунеллэрем сызласада, иреннэремне тешлим.
Сары яфрак, ачы жиллэр, бер мэгънэсез оннэрем, Бу доньяда бер юаныч — назга тулы тошлэрем. Сине куру шатлыгыннан онытыла сузлэрем. Газиз энкэм сортеп ала яшькэ тулы кузлэрем.
Доньялыкта, фанилыкта язмыш безне аерды, Ак офыкка очкан чакта канатларым каерды. Сары язмыш тар сукмакта мине ялгыз калдырды. Кунелемне сайратырга йорэк узе боерды. Сызып таннар атса да, мин рэхмэтле тоннэргэ, Жылы назын кабат тоеп, сине кургэн тошлэргэ.