Part 1: Neron Жүрген жан құшағыңдағы жұдырығыңды қысады Ал сен одан жасырып оның қолынан ұстадың Өзгертіп өміріңді тас жүрекке ұқсадың Ол сенімен бірге жылы болған соң құшағың
Тыс қалсам өміріңнен, неге мұңды көңілің Неге жаныңды қинады менің өтірік өлімім Қураған ай далада, сусыз шөлімді басамын Шылыммен бір бет парақ, иісі қураған жусанның
Алдыңда тұрсаңда мені, түсірдің тұзағыңа Ал менің дегенім ол болғаны ұзағынан Алысқа созғанымба жетпеседе қолымды Таптың дегенменен өзгеменен өз жолыңды
Part 2: Kadem “Пуэр” бар қолымда әрдайым жылытатын Міне тағы өлең сені бір ойландыратын Білемін қатты айтамын себебі жыным келеді Әліде қозғап келемін түсініксіз пендені
Оған сеннен керегі кіндіктен төменгі досың Силықтарды мол беріп соңында алады сосын Ол бәрін істейді алу үшін бұтыңның ортасын Ұялмай онікін шаң сорғыштай сорасың
Тыңдама өлеңімді, босқа уақытыңды құртып Жүребер оданда біреудің ақшасын жұтып Қажет болатындай ауа немесе су емессің Жыртыл оданда суретке түс ішінде мерсэдэстің
Достарыңды кінәләмә, өзің кінәлісің бұған Мен ішпеген арақты неге ішіп мәзсің соған Менде үйде тыныш сенің бөлмеңді білмеймін Сендей адамдар үшін, сүйу дегенге сенбеймін