Այս ինչ պատահեց հայոց աշխարհին Ողբերգութիւն է համաշխարհային Մի բուռ ազգ էինք, դարձել ենք կէս բուռ Իսկ այդ կէս բուռն էլ արտասուք է լուռ:
Մենք այլոց տունը երբեք չենք քանդել, Էլ ինչո՞ւ պիտի մեր տունը քանդուէր. Մեր պաշտած հողը մեզ իր գիրկն առաւ Մեր պաշտած քարը մեր գլխին ընկաւ:
Այո՛, կը յիշենք, նոյնիսկ կը գրենք, Եթէ շատերս չխելագարուենք: Բայց այս օրերին կայ լոկ մի՛ խորհուրդ` Պիտի դիմանա՛ս, իմ հայ ժողովուրդ, Դեռ պիտի յաղթես, ապրելո՛վ յաղթես. Եւ նաեւ, նաեւ ծիծաղո՛վ յաղթես:
Մենք չմնացինք աշխարհում մենակ. Ամբողջ աշխարհը դարձաւ մեզ յենակ Ամբողջ աշխարհը դարձաւ մեզ թիկունք, Շնորհակալ ենք` բոլորին յատուկ: Մարդիկ զոհուեցին` ազնուութիւնը ո՛չ: Սա՛ է պահելու ժողովուրդին ողջ:
Եւ ասա՛ Աստուած, եթէ խիղճ ունես, Ի՞նչ ճակատագիր տուեցիր դու մեզ: Մենք այսօր շատ ենք ցնցուած, բզկտուած, Թող վերջին վիշտը լինի սա, Աստուա՛ծ: