Дзень добры, таварыш мент! Бачыш, сустрэліся, сапраўды! Апавядай “адмарозку” пра свае жыццё, Хто такія сапраўдныя мянты. Але не будзь непамятлівым. Нічога не хавай. Пра кроў ды бруд, якія на цябе, Давай, апавядай!
Дубінкі. Краты. Гвалт. Пісталеты. Пастарункі. Дзяржава. Пратаколы. Кастэты. Усё, што я думаю пра цябе, Усё што я думаю пра цябе...
А зараз я буду казаць. Вось такая ў мяне журба: Усе словы пра цябе пачынаюцца На літару “Х”. Таму, што ў цябе – ўсе правы, Ды ніводнага – ў мяне. За тое, што ты даешь пізды ўсім каго бачаш, А цябе пізды пакуль ніхто не дае.