Выйшаў я з ранку. Выйшаў, каб убачыць свой народ. Як юродывы на плошчы ці на ганку, Спытаў: Дзе тут беларускі народ? Можа ім на вуха стала туга? Можа слова гэтае не патрэбнае нашаму люду? Хто тут беларусы з вас? Але толькі цішыня ў адказ...
Гэй! Гэй! Беларуская нацыя! Можа ты памерла?
2
Вось тут нейкая “Пагоня”. Вось тут нейкі бел-чырвона-белы сцяг. Таго хлопца сустрэнешь п’яным у полі: Меч прапіў, а шчыт памят. А каняга, вось нязгрэба! Нядоўга бачыў гэты белы свет! Яго нейкі лысы з раніцы здаў На ўласны мясакамбінат!
3
Так можа будзем дыназаўрамі? Можа будзем рэзэрватамі? Будзе назаўжды каманчамі! Будзем навекі беларускімі апачамі! Можа не наш гэта час? Можа рэзервацыя – дом наш? Але трэба, трэба, нарэшце устаць Каб крыкнуць: Ёб твою мать!